ραντρίς

-ίδος, ἡ, Α

το περιρραντήριο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ῥαντήρ + κατάλ. τών θηλ. ουσ. -τρίς (πρβλ. κεν-τρίς, πλυν-τρίς)].